Skalarne typy danych w językach programowania

Typ całkowity

Pozycyjny dwójkowy system liczbowy.

• C, C++ - char (1 bajt), short int (2 bajty), int (4 bajty), long (zależnie od architektury 4 lub 8 bajtów), long long (8 bajtów), wszystkie mogą mieć modyfikator unsigned

Typ zmiennoprzecinkowy

Przybliżona reprezentacja liczb rzeczywistych za pomocą mantysy i cechy (wykładnika). Wartość oblicza się wg wzoru: x = znak * mantysa * 2^cecha. Mantysa jest znormalizowana do przedziału [1,2).

• C, C++ — float (4 bajty), double (8 bajtów), long double (10 bajtów)
• Pascal — real (6 bajtów)

Typ znakowy

• C, C++ nie rozróżnia litery od jej liczbowej reprezentacji w ascii.

Typ wskaźnikowy

• C, C++ - modyfikator * (wskaźnik) lub & (referencja), zależnie od architektury 4 lub 8 bajtów.

Typ pusty

Służy do:

• wskazania, że funkcja nie zwraca wyniku
• wskazania, że funkcja nie pobiera żadnych argumentów (język C)
• definiowania wskaźników na dane nieokreślonego typu (języki C i C++)

Występuje w C, C++, Java, JavaScript, C# i nazywa się void.

Typ wyliczeniowy

Typ danych, w których zmienna przyjmuje wartości wyłącznie z wcześniej zadeklarowanej listy. W większości języków programowania deklarowana jako enum. Rozmiar: 4 bajty.

Typ logiczny

Typ danych, który przechowuje wartość 0/false lub 1/true, nie posiada zakresu, jest oszczędny pamięciowo i w zależności od języka programowania deklarowany przez bool (np. C/C++) lub Boolean (Java). Rozmiar: 1 bajt.